Yeni Zelanda'da devlet ve kilise bakımında bulunan 200.000 yoksul çocuk ve yetişkin istismara maruz kaldı

Yeni Zelanda'da çocuk ve yetişkin istismar mağdurlarına yönelik yıllardır devam eden derinlemesine soruşturma sonuçlandı. Soruşturmanın ardından açıklanan raporda, devlet kurumları ve kiliselerdeki istismarın boyutunun “insafsız” olduğu ve 70 yıl boyunca yaklaşık 200.000 kişinin istismara uğradığı belirtiliyor.

Soruşturmanın Çarşamba günü yayınlanan son raporu, devlet kurumlarının ve kiliselerin, farkında olsalar bile bakmakla yükümlü oldukları kişilere yönelik istismarı önlemede, durdurmada veya tanımada başarısız olduklarını ortaya çıkardı.

O yıllarda Yeni Zelanda'da devlet ve dini kurumlar üzerindeki kontrol çok zayıftı ve istismar failleri nadiren cezalandırılıyordu.

Bulgulara yanıt olarak Yeni Zelanda hükümeti, ilk kez kötü şöhretli devlet hastanelerinde bazı çocuklara yönelik kötü muamelenin “işkence” anlamına geldiğini kabul etti ve 12 Kasım'da koruyucu ailede istismara uğrayan herkesten resmi bir özür yayınlayacağına söz verdi. ve 1950'den bu yana dini yardım.

İstismar mağdurlarına ödenecek tazminat miktarının milyarlarca doları bulacağı düşünülüyor.

Öte yandan Başbakan Christopher Luxon, hükümetin ödemek zorunda kalacağı tazminat miktarını açıklamak için henüz çok erken olduğunu söyledi. Luxon ayrıca ihlalleri inkar eden veya örtbas eden yetkililerin görevden alınacağına da söz vermedi.

Yeni Zelanda'da yapılacak en üst düzey soruşturma olan Kraliyet Komisyonu'nun bulguları, dünya çapında 20 yıldır süren benzer araştırmaların yanı sıra, ABD ile anlaşma bulma mücadelesinin ardından, 6 yıllık bir araştırma sonucunda yayımlandı. yetkililerin ailelerinden alınarak devlet ve dini bakım kurumlarına yerleştirilen çocuklara karşı işlediği suçlar.

“Ulusal bir rezalet”

Soruşturma raporunda bulgular “ulusal bir rezalet” olarak nitelendirildi.

Rapora göre, bugün nüfusu 5 milyona ulaşan ülkede, 1950-2019 yılları arasında devlet, koruyucu aile ve dini yardıma muhtaç 650 bin çocuk ve yetişkinin yaklaşık üçte biri fiziksel, cinsel, sözlü tacize veya şiddete maruz kaldı. psikolojik.

Rapor çok daha fazla insanın istismar edildiğini veya ihmal edildiğini ortaya koysa da, yıllar içinde şikayetlerin dikkate alınmaması ve belgelerin kaybolması veya kasıtlı olarak imha edilmesi nedeniyle kesin rakamlar hiçbir zaman bilinemeyecek.

Müfettişler, “Bu ciddi ihlaller, Yeni Zelanda'nın kendisini uluslararası ve ulusal düzeyde insan haklarının kalesi ve sevgi dolu bir ailenin çocuğu olunabilecek güvenli ve adil bir ülke olarak tanıttığı bir dönemde meydana geldi” dedi.

Yaklaşık 3000 sayfalık raporda ayrıca şu ifadelere yer veriliyor: “Eğer bu adaletsizlik giderilmezse, sonsuza kadar milletimizin üzerinde bir leke olarak kalacak.”

Yüzlerce istismar mağduru ve onların destekçileri Çarşamba günü Yeni Zelanda Parlamentosu'nda toplandı.

Raporda, bazı üst düzey hükümet ve dini yetkililerin kamuya açık duruşmalar sırasında ihlalleri örtbas etmeye ve mazur göstermeye devam ettikleri belirtilerek eleştirildi. Bu kötü olayların uzun süredir herkes tarafından bilindiği, istismarlar sırasında görev yapan yetkililerin çocuklardan ziyade kurumlarının ve istismarcıların itibarını koruduğu ileri sürüldü.

Hükümet Çarşamba günü yıl sonuna kadar tazminat planları hakkında net bir açıklama yapma sözü verdi, ancak soruşturma raporu birbirini takip eden hükümetlerin şu ana kadar yeterli ilerleme kaydedememesini kınadı.

Papa'nın özrü bekleniyor

Yeni öneriler arasında, çocuklara ve korunmasız yetişkinlere yönelik istismar ve yıllardır rapor edilen olayların reddedilmesi nedeniyle Papa Francis de dahil olmak üzere devlet ve kilise liderlerinin özür dilemesi yer alıyor.

Rapor, başta Katolik Kilisesi olmak üzere tüm kiliseleri istismarı önleme veya önleme konusunda ihmalkarlıkla suçluyor. Rapora göre tüm mezheplerden dini bakıma tabi kişilerin yüzde 42'si istismara maruz kaldı.

Katolik Kilisesi, 2020 soruşturmasına ilişkin brifinginde, soruşturmanın kapsadığı dönemde Yeni Zelanda din adamlarının %14'üne karşı iddialarda bulunulduğunu söyledi.

Ayrıca, istismarcıları kovuşturmak ve tazminat sağlamak için özel ofisler kurulması, istismarcılara ayrılmış sokakların ve anıtların yeniden adlandırılması, medeni hukuk ve ceza hukukunda reform yapılması, çocuk refahı sisteminin yeniden yazılması ve psikiyatri hastanelerindeki işaretsiz mezarların araştırılması da öneriliyor.

Dünya çapında yürütülen araştırmalar arasında Yeni Zelanda'da yürütülen soruşturma kapsamıyla dikkat çekiyor. Müfettişler bunu “bugüne kadar yürütülen en kapsamlı soruşturma” olarak tanımlıyor. Devlet kurumları, koruyucu bakım, dini, tıbbi ve eğitim kurumlarındaki istismar vakalarının incelendiği soruşturma sırasında yaklaşık 2.500 istismar mağduruyla görüşüldü.

Raporda, Avustralya ve Kanada'da olduğu gibi istismara uğrayanların çoğunluğunun yerli Māori olduğu ve yerli çocukların daha kötü tesislere yerleştirilerek daha yoğun istismara maruz bırakılmalarının hedeflendiği belirtildi.

Anket, bir mağdurun yaşamı boyunca istismarın ortalama maliyetinin 857.000 Yeni Zelanda Doları (508.000 ABD Doları) olduğunu ortaya çıkardı. Sağlık hizmetleri ve hükümet tarafından finanse edilen diğer önlemler bu maliyetlerin dörtte birinden azını oluşturuyor; geri kalanı acı, ıstırap, kaçırılan fırsatlar ve erken ölüm gibi mağdurların maliyetlerini temsil ediyor.

Yeni Zelanda'nın ana muhalefet partisi İşçi Partisi'nin lideri Chris Hipkins ve devletin gözetimi altında büyüdüğünü söyleyen özgürlükçü ACT partisi milletvekili Karen Chhour, Yeni Zelanda'nın “tecavüze ve savunmasız insanlara yönelik tacize” tolerans gösterdiğini söyledi. ” çok uzun süredir.

Hipkins, bakıma muhtaç çocukların ve yetişkinlerin “değersizleştirildiğini ve insan muamelesi görmediğini” belirterek olayı “uluslararası, nesiller arası bir rezalet” olarak nitelendirdi.