Parlamentoda çoğunluk elde etmek için en az 289 sandalyeye ihtiyaç duyulan Fransa'da sağcı Ulusal Birlik Partisi'nin 260 ile 295 arasında sandalye kazanacağı tahmin ediliyor.
Fransa'da ilk turu Pazar günü yapılacak genel seçimler öncesinde yapılan son ankete göre aşırı sağın oy oranının yüzde 36 civarında olması bekleniyor.
İkinci test ise 7 Temmuz Pazar günü gerçekleştirilecek.
Aşırı sağcı Ulusal Ralli (RN) partisi kazanırsa Fransa, İkinci Dünya Savaşı'ndaki Nazi işgalinden bu yana ilk kez aşırı sağcı bir hükümet tarafından yönetilecek.
Görev süresi 2027'de dolacak olan Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, bu süreyi tamamlamadan istifa etmeyeceğini söylüyor.
IFOP Fiducial'ın son anketine göre Ulusal Birlik partisi yaklaşık %36 oy alarak birinci olacak.
Ülkede yükselen aşırı sağa karşı oluşturulan merkezciler, solcular ve yeşillerden oluşan sol ittifak Yeni Halk Cephesi'nin (NPF) ankette oyu yüzde 28 civarında çıkarken, partinin Başkan Macron'un merkezde olduğu söyleniyor. sağ Rönesans oyların yüzde 20'sini alacaktı.
577 sandalyeden oluşan Fransız Parlamentosu'nda çoğunluğun elde edilebilmesi için 289 sandalyenin kazanılması gerekiyor.
Ankete göre Ulusal Ralli partisinin 260 ile 295 arasında sandalye alması gerekiyor.
Aşırı sağın artan popülaritesi insanların güvensizlik duygularından kaynaklanıyor gibi görünüyor. Üçlü bir seçim yarışında hiçbir partinin tek başına kazanamaması durumunda parlamentoda olası bir koalisyonun kurulması zor görünüyor.
Aşırı sağcı Birleşmiş Milletler partisinin 28 yaşındaki lideri Jordan Bardella, katıldığı televizyonda yayınlanan bir tartışmada seçmenlere net bir mesaj verdi.
Bardella, “Vatandaşlarımız yasaların uygulanmadığı ve devletin güçlülere karşı zayıf, ancak yalnızca zayıflara karşı güçlü olduğu hissine sahip.” dedi.
Tarihi olarak tanımlanan seçimlere katılımın daha fazla olması bekleniyor.
“Ortak infaz”
Macron'un partisi seçimi kaybederse rakip partiden bir başbakanla çalışmak zorunda kalacak.
Ulusal Birlik'in kazanması halinde Bardella'nın bir sonraki Fransa başbakanı olması beklense de, bu durumda cumhurbaşkanı ve başbakanın farklı partilere mensup olduğu bir “birlikte yaşama” senaryosu ortaya çıkıyor.
Fransız kökenli “bir arada yaşama” kavramı siyasette “birlikte yönetmek” anlamında kullanılmaktadır.
Muhafazakar Başkan Jacques Chirac ve sosyalist Başbakan Lionel Jospin'in hükümette birlikte görev yaptığı son dönemler 1997 ile 2002 yılları arasındaydı.
Siyasi tarihçi Jean Garrigues, “Birlikte yaşama durumunda uygulanan politikalar ağırlıklı olarak başbakanın politikalarıdır” dedi.
Cumhurbaşkanı ve başbakanın farklı partilere mensup olması durumunda cumhurbaşkanlığı makamı zayıflasa da bazı politikaları yönlendirme gücü devam ediyor.
REKLAMBaşkan, uluslararası anlaşmaların müzakere edilmesi ve onaylanmasından sorumlu olduğundan, özellikle dış politika, Avrupa ilişkileri ve savunma konularında yetkiye sahip olmaya devam ediyor.
Fransa'da cumhurbaşkanı aynı zamanda ülkenin silahlı kuvvetlerinin başkomutanı olarak da görev yapıyor.
Başkanın veto yetkisine değinen Garrigues, şunları söyledi: “Hükümet kararnamelerini ve düzenlemelerini imzalama yetkisine sahip olduğundan, başbakan belirli sayıda projeyi engelleme veya geçici olarak askıya alma yetkisine sahiptir.”
Garrigues, “Ancak başbakanın bu kararname ve düzenlemeleri Millet Meclisi'nin oyununa sunması ve böylece cumhurbaşkanının önündeki engelleri aşması da mümkün” dedi.
Önceki hükümetler döneminde savunma ve dış politika, başkanın resmi olmayan “ayrılmış alanı” olarak kabul ediliyordu.
REKLAMBaşkan genellikle başbakanla bir anlaşmaya varmayı ve Fransa'nın uluslararası konularda “oybirliğini” sağlamayı başardı.
Ancak bugün aşırı sağ ve sol koalisyonların bu alanlardaki görüşleri ile Macron'un yaklaşımı çok farklı olduğundan “birlikte yaşama” süreci gergin olmalı.
Garrigues, “Anayasaya göre cumhurbaşkanı ordunun başı olsa bile silahlı kuvvetlerin sahibi başbakandır. Diplomatik alanda başkanın hareket alanı oldukça sınırlıdır.” dedi.