İngiltere’ye düşen göktaşı, uzaydan gelen kayaların okyanuslarımızın oluşumunda önemli rol oynadığına işaret ediyor

Geçen yıl İngiltere’nin Cotswolds bölgesindeki Winchcombe nahiyesine düşen bir göktaşı, Dünya’dakinin neredeyse aynı olan su içeriyordu.

Bu, uzaydan gelen kayaların, milyarlarca yıl ilkin, gezegenin ilk zamanlarında su da dahil olmak suretiyle önemli kimyasal bileşenleri getirmiş olduğu fikrini destekliyor.

Göktaşı, İngiltere’de kurtarılan en önemli göktaşı olarak kabul ediliyor.

Detaylı analizlerini yayımlayan bilim adamları, sonuçların fazlaca önemli bilgiler sağladığını söylüyor.

Devasa bir ateş topunun gece gökyüzünü aydınlatmasının arkasından, insanların bahçelerinden, yollarından ve tarlalardan 500 gramdan fazla kararmış moloz toplandı.

Ufalanan kalıntılar, Londra Tabiat Zamanı Müzesi’nde (NHM) dikkatlice kataloglandı ve sonrasında araştırmaları için Avrupa’daki ekiplere ödünç verildi.

Su, göktaşının ağırlığının %11’ini oluşturuyordu ve Dünya’daki suya fazlaca benzer bir oranda hidrojen atomu içeriyordu.

Bazı bilim adamları, göktaşının su da dahil olmak suretiyle uçucu içinde ne olduğunun çoğunu buharlaştıracak kadar sıcak bulunduğunu söylüyor.

Bugün Dünya’da bu kadar fazlaca suyun olması -yüzeyinin %70’i okyanuslarla kaplı- sonradan su eklendiğini düşündürüyor.

Bazıları bunun donmuş su içeren kuyruklu yıldızlardan gelmiş olabileceğini söylüyor fakat kimyaları pek uyumlu değil.

Winchcombe’ye düşen göktaşı benzer biçimde Winchcombe karbonlu kondritlerin yapısıysa kesinlikle öyleki.

Ve Dünya’ya düşmesinden 12 saatten daha kısa bir süre sonrasında toplanmış olması, toprağın suyunu yada herhangi başka bir maddeyi fazlaca azca emdiği anlamına gelir.

Londra Tabiat Zamanı Müzesi’nden Dr Ashley King, BBC News’e verdiği demeçte, “Öteki tüm göktaşlarının kalitesi karasal ortam tarafınca bir halde bozuldu” dedi.

“Fakat Winchcombe, toplanma hızı sebebiyle değişik.

“Bu, onu ölçtüğümüzde, baktığımız bileşimin bizi 4,6 milyar yıl önceye, Güneş Sistemi’nin başlangıcındaki bileşime götürdüğünü biliyoruz.”

Yeni analizler göktaşının kökenini de doğruluyor.

Ateş topunun kamera görüntüleri, araştırmacıların fazlaca kati bir yörünge üstünde çalışmasına olanak sağlamış oldu.

Geriye doğru hesaplandığında bu, göktaşının Mars ve Jüpiter’in içinde kalan asteroit kuşağından geldiğini gösteriyor.

Daha ileri araştırmalar, muhtemelen bir çarpışmada, bir ana asteroitin en üstteki birkaç metresinden düştüğünü ortaya koyuyor.

Göktaşındaki neon benzer biçimde belirli atomların sayısı Dünya’ya varmasının yalnız 200.000 ila 300.000 yıl sürdüğünü ortaya koyuyor.

Londra Tabiat Zamanı Müzesi’nden Dr Helena Bates, “0.2-0.3 milyon yıl kulağa oldukça uzun bir süre benzer biçimde geliyor sadece jeolojik açıdan bakıldığında aslına bakarsak fazlaca süratli” diyor.

“Karbonlu kondritler buraya hızla gelmeli, yoksa fazlaca ufalanırlar, öylece parçalanır giderler.”

Science Advances dergisinin bu haftaki sayısında yer edinen bilim adamlarının ilk analizi, Winchcombe’un özelliklerine yalnızca bir genel bakış durumunda.

Meteoritics & Planetary Science dergisinin bir sayısında kısa bir süre içinde uzmanlık mevzularıyla ilgili bir düzine yazı daha çıkacak.

Ve onlar bile son söz olmayacak.

Glasgow Üniversitesi’nden Dr Luke Daly, “Araştırmacılar, bu örnek üstünde senelerce çalışmaya devam ederek, Güneş Sistemimizin kökenlerine ilişkin daha çok sırrı açığa çıkaracaklar” dedi.